SEKOLAH HENRY GURNEY

henry-gurney-melaka-i14

Nama sekolah Henry Gurney diambil sempena pembukaaan rasmi Pesuruhjaya Tinggi British di Malaya iaitu Sir Henry Gurney. Perasmian sekolah itu juga telah dibuat pada 19 Julai 1950 di Telok Mas, Melaka. Sekolah ini terletak di tepi pantai Selat Melaka dengan keluasan sebesar 38 ekar dan jaraknya empat kilometer dari Bandar Melaka. Ia bagi menempatkan golongan remaja yang telah melakukan kesalahan juvana yang berumur daripada 14 tahun hingga 21 tahun dan diperintah oleh Mahkamah Juvana supaya ditahan serta menjalani pemulihan.

Penubuhan sekolah ini bermula dengan penggubalan satu ordinan pada tahun 1947 yang kemudiannya membawa pada pembentukan Mahkamah Juvana. Sebelum sekolah Henry Gurney pertama dibina di Melaka, sebahagian penjara Muar dijadikan Sekolah Akhlak Tinggi yang pertama di Tanah melayu bagi menempatkan golongan remaja yang diperintahkan oleh Mahkamah Juvana supaya ditahan untuk pemulihan. Selain di Melaka, Sekolah Henry Gurney juga terdapat di Kota Kinabalu dan Keningau, Sabah, Puncak Borneo, Sarawak dan Batu Gajah, Perak.

Sekolah Henry Gurney Wanita

Sekolah Henry Gurney Wanita Batu Gajah dibina di kawasan seluas 34,736 kaki persegi. Sekolah ini terletak dalam pentadbiran kawasan Batu Gajah, Mukim Sungai Terap, Daerah Kinta yang lebih dikenali sebagai Changkat. Jarak jauhnya lebih kurang 3 km dari Pekan Batu Gajah, Perak. Kawasan sekolah ini dikelilingi oleh bangunan-bangunan kerajaan yang lain seperti Hospital Daerah, Pejabat Tanah, Balai Polis, Pejabat Daerah dan Mahkamah. Pada awal penubuhannya , terdapat enam buah sekolah akhlak di bawah Jabatan Penjara iaitu i) Sekolah Henry Gurney, Teluk Mas, Melaka, ii) Sekolah Henry Gurney ke II , Banda Hilir, Melaka iii) Dusun Datok Murad, Melaka, iv) Sekolah Henry Gurney (Wanita), Batu Gajah, Perak, dan v) Sekolah Henry Gurney , Kepayan, Sabah dan vi) Sekolah Henry Gurney, Pusat Latihan Pegawai Penjara, Taiping, Perak.

Sekolah Henry Gurney Wanita , Batu Gajah adalah institusi akhlak untuk remaja wanita. Ianya terletak bersebelahan dengan Pusat Pemulihan Akhlak, Batu Gajah, Perak yang dahulunya adalah sebuah penjara wanita yang dikenali sebagai Women Central Prison. Women Central Prison ini mula diwujudkan apabila Kinta Prison yang menempatkan banduan lelaki telah mula menerima banduanita pada tahun 1951. Kebanyakan banduanita ini dikenal pasti sebagai Penjenayah Politik yang terdiri daripada agen-agen komunis bagi kesalahan di bawah “Emergancy Regulations“. Di samping itu, terdapat juga banduanita yang ditahan di bawah “Penal Code“ seperti memiliki dadah, penipuan, peras ugut dan lain-lain. Lingkungan tahun 1951 hingga 1958, terdapat kira-kira 100 orang banduanita yang ditahan di Central Women Prison yang kebanyakkannya di bawah hukuman singkat.

Pada tahun 1954, ada antara pesalah-pesalah wanita yang ditahan adalah pesalah wanita yang di bawah umur 21 tahun. Mereka diasingkan daripada pesalah lain di kawasan bersebelahan Women Central Prison iaitu, bekas rumah Supritendent. Sejak itu, tahanan wanita di bawah umur akan dihantar ke Sekolah Henry Gurney Wanita, Batu Gajah.

SEKOLAH PONDOK

Sistem Pendidikan Yang Dijalankan Dalam Institusi Pondok Di Alam Melayu.

Pengenalan :

Maksud institusi pondok :
perkataan pondok berasal daripada perkataan Arab fuduqun yang bererti rumah tumpangan atau tempat para pengembara. Dalam konteks institusi pendidikan Islam, ia dikaitkan dengan rumah-rumah kecil yang didirikan sebagai tempat tinggal pelajar, berhampiran surau atau madrasah dan rumah tuan guru di sebuah kawasan khas.

Lokasi institusi pondok :
Dikenali sebagai pesantren di Pulau Jawa dan Madura, surau di Minangkabau dan langgar di pulau-pulau lain. Di Tanah Melayu tertumpu di Pattani, Kelantan, Trengganu dan Kedah. Pondok-pondok itu dikenali berdasarkan nama guru yang menjadi pengasasnya atau nama tempat/kampung seperti pondok Tok Kenali dan pondok Pasir Tumbuh di Kelantan

Erti pendidikan :
Proses pemindahan ilmu dan budaya sama ada secara formal atau tidak formal. Institusi pondok adalah sistem pendidikan secara formal dan tinggi.

Isi :

Perkembangan kewujudan institusi pondok :
Institusi pendidikan sebegini dikatakan bermula dengan kedatangan seorang guru agama atau ulama dari luar mengajar ilmu agama kepada orang-orang kampung di mana pengajaran dilakukan secara ikhlas atau sukarela kerana Allah s.w.t.
Dengan pertolongan orang-orang kampung , rumah guru dan pondok didirikan dalam satu kawasan berdekatan. Tempat terdirinya kediaman berkenaan biasanya milik guru berkenaan atau diwakafkan oleh individu2 tertentu.

Ilmu agama :
Dari segi pembelajaran sukatan pembelajaran yang didedahkan kpd para pelajar adalah tidak tersusun, ia bergantung kepada kemahiran guru. Antara mata pelajaran yang diajar ialah tauhid, tafsir, fekah, nahu saraf, hadis, doa-doa yang ada kaitan dengan kehidupan seharian. Para pelajar juga didedahkan dengan kaedah menulis dan menguasai kaedah jawi dan bahasa Arab.

Ilmu perubatan :
Sesetengah institusi pendidikan pondok mendedahkan ilmu perubatan tradisional yang menggunakan bahan-bahan spt akar kayu di samping jampi-jampi yang menggunakan ayat-ayat Al-Quran. Antara kitab yang berkaitan ialah Tashil al Manafi fi al Tibbi wa al Hikmah, Kitab Mujarabad dan lain-lain.

Mata pelajaran sampingan :
Untuk menghilangkan rasa jemu di kalangan para pelajar mata pelajaran spt bernasyid, berzanji, marhaban dan qasidah turut diajar

Bahasa pengantar :
Pembelajaran dijalankan dalam bahasa Melayu memandangkan banyak kitab-kitab Arab telah diterjemahkan kedalam bahasa Melayu.

Tenaga pengajar :
Para pelajar diajar secara percuma, guru di sekolah pondok hanya mendapat khidmat tenaga anak-anak muridnya yang mengerjakan tanah sawah atau kerja-kerja pertukangan.
Hubungan antara guru dan anak-anak muridnya amat rapat, buka sahaja kerana kealiman guru berkenaan, bahkan rasa tanggungjawab guru berkenaan apabila para ibu bapa menyerahkan anak-anak mereka untukdididik oleh guru berkenaan

Tempoh belajar :
Tempoh masa belajar di sekolah pondok tidak terhad, ada di kalangan para pelajar berada di institusi ini selama 10 tahun, malah ada di kalangan yg berpindah dari satu pondok ke pondok yang lain

Kaedah pembelajaran :
Dalam bentuk halaqah, di mana para pelajar akan membuat separa bulatan mengelilingi guru mereka. Selain itu guru-guru juga menggunakan kaedah hafalan, syarahan (kuliah), perbincangan (muhadatah), soal jawab perdebatan (mujadalah), pengembaraan (rehlah) dan lain-lain

Lepasan pondok :

Mereka akan menjadi tenaga pengajar di institusi pondok. Ada yang melanjutkan pelajaran ke Aceh, Mekah dan Madinah, kemudian apabila kembali mereka mengajar di pondok yang sama atau di tempat lain. Mereka juga boleh menjadi pendakwah di surau atau masjid.

Persekutuan Tanah Melayu

Persekutuan Tanah Melayu merupakan sebuah persekutuan 11 negeri di Tanah Melayu. Ia dibentuk pada 31 Januari 1948oleh sembilan Negeri-Negeri Melayu dan dua penempatan British Pulau Pinang dan Melaka.

Perjanjian Persekutuan

Perjanjian Persekutuan telah digubal oleh Sidang Pleno Inggeris-Melayu sejak antara Jun-Disember 1946. Di akhir mesyuaratnya Sidang Pleno telah menghasilkan apa yang dikenali sebagai Blue Book setebal 100 muka surat.

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu telah ditandatangani pada 21 Januari 1948 di King House dan diumumkan oleh kerajaan British . Perjanjian ini ditandatangani oleh Raja-Raja Melayu, dan Sir Edward Gent, sebagai wakil Kerajaan British . Perjanjian ini adalah sebagai persediaan ke arah penubuhan Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948. Perjanjian ini penting kerana ia memansuhkan Malayan Union dan menyatukan negeri-negeri Melayu dalam sebuah Persekutuan untuk pertama kali. Kedudukan Raja-Raja Melayu juga telah dikembalikan.

Antara 1946 - 1948, 11 negeri ini membentuk tanah jajahan British yang dipanggil Malayan Union. Disebabkan bantahan orang Melayu yang dipimpin oleh Dato Onn Jaafar, Malayan Union dibubarkan dan digantikan dengan Persekutuan Tanah Melayu, yang mengembalikan kedudukan simbolik raja-raja Melayu. Malayan Union dibubarkan secara rasmi pada 21 Januari 1948.

Dalam Perjanjian Persekutuan ini, walaupun negeri-negeri Melayu menjadi negeri naungan British, Pulau Pinang dan Melaka kekal menjadi tanah jajahan. Seperti Malayan Union, persekutuan ini tidak dianggotai Singapura, yang sebelum ini dianggap sebagai sebahagian dari Malaya.

Persekutuan Tanah Melayu ini mendapat kemerdekaan daripada Negara-negara Komanwel British pada 31 Ogos 1957. Merujuk kepada Akta Malaysia 1963, Singapura, Sarawak dan Borneo Utara (yang dinamakan semula sebagai Sabah) disekutukan dengan negeri-negeri lain yang sedia ada dalam Persekutuan Tanah Melayu kemudiannya ia dinamakan Malaysia. Singapura kemudiannya dikeluarkan dari Malaysia dan membentuk sebuah republik sendiri pada 9 Ogos 1965.

Ahli persekutuan

Sistem kerajaan

Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu ini diketuai oleh Pesuruhjaya Tinggi British yang mempunyai kuasa-kuasa eksekutif dengan dibantu dan dinasihati oleh Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan Tanah Melayu dan Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan Tanah Melayu.

Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan mengandungi 7 orang ahli rasmi dan 7 orang ahli tidak rasmi.

Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan pula mengandungi Pesuruhjaya Tinggi sebagai Presiden Majlis, 14 orang ahli rasmi serta 50 orang ahli tidak rasmi yang mewakili Negeri-negeri Selat, golongan peniaga dan semua kaum. Selain daripada itu 9 orang Yang Di Pertua Majlis Mesyuarat Negeri, (Menteri Besar) dan 2 orang wakil dari Negeri-negeri Selat menjadi ahli tidak rasmi.

Majlis Raja-Raja Melayu akan menasihatkan Pesuruhjaya Tinggi mengenai dasar imigresen.Residen British digantikan dengan seorang Menteri Besar di tiap-tiap negeri dalam Persekutuan.

Syarat kerakyatan

Syarat-syarat Kerakyatan di bawah Persekutuan Tanah Melayu ini diperketatkan lagi melalui kuatkuasa undang-undang dan naturalisasi secara memohon. Dengan kuatkuasa undang-undang mereka yang berikut secara otomatis boleh menjadi warganegara;

Rakyat kepada Sultan pada mana-mana negeri.
Rakyat British yang dilahirkan di Pulau Pinang atau Melaka dan telah tinggal dalam Persekutuan selama 15 tahun terus-menerus.
Rakyat British yang dilahirkan di Persekutuan dan bapanya dilahirkan di Persekutuan atau tinggal selama 15 tahun terus-menerus.
Sesiapa juga yang dilahirkan di Persekutuan dan bertutur dalam bahasa Melayu serta mengikut adat istiadat Melayu dalam kehidupan sehari-hari.
Sesiapa juga yang dilahirkan di Persekutuan Tanah Melayu di mana kedua ibubapanya dilahirkan serta telah tinggal selama 15 tahun berterusan.

Melalui proses naturalisasi (secara memohon) pula seseorang itu boleh menjadi warganegara sekiranya;

dilahirkan di Persekutuan dan telah tinggal sekurang-kurangnya selama 8 tahun daripada 12 tahun di Persekutuan Tanah Melayu sebelum permohonan dibuat dan
Telah tinggal di Persekutuan selama 15 tahun daripada 20 tahun sebelum ia membuat permohonan.

Dalam kedua-dua perkara itu (melalui proses naturalisasi) pemohon- pemohon mestilah berkelakuan baik, bersumpah taat-setia dan menjelaskan tujuannya hendak menetap di Persekutuan, dan mengetahui bahasa Melayu dengan baik atau bahasa Inggeris dengan baik.

Persekutuan Tanah Melayu melalui perlembagaannya menjamin hak-hak dan kedudukan istimewa orang-orang Melayu serta hak, kuasa dan kedaulatan Raja-Raja Melayu di negeri masing-masing.

Pembahagian kuasa kerajaan persekutuan dan kerajaan negeri

Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan Tanah Melayu

Dewan Perundangan Persekutuan Tanah Melayu mengadakan persidangan pertama di Dewan Tuanku Abdul Rahman, Kuala Lumpur pada 1948. Ia dirasmikan olehPesuruhjaya Tinggi British Sir Edward Gent. Turut hadir ialah Menteri Negara bagi Hal Ehwal Tanah Jajahan, Lord Listowel. Dewan Perundangan Persekutuan itu adalah termaktub dalam Bahagian Empat, Perlembagaan Persekutuan 1948. Ahli majlis mestilah terdiri daripada :

Pesuruhjaya Inggeris sebagai Presiden
3 orang Ex-Officio iaitu Ketua Setiausaha, Setiausaha Kewangan dan Peguam Negara
11 orang ahli rasmi
34 orang ahli tidak rasmi.

Semua ahli majlis itu kecuali ahli Ex-Officio mestilah warganegara Persekutuan Tanah Melayu ataupun rakyat British. Dalam tahun 1948 terdapat :

28 orang wakil Melayu termasuk semua Menteri Besar
14 orang wakil Cina
6 orang wakil India
14 ahli bangsa Eropah yang menjadi ahli rasmi.

Setiausaha Negara A.T. Newboult ialah orang yang pertama berucap
Dato' Onn Jaafar selaku wakil orang-orang Melayu
Dr. Ong Chong Keng selaku wakil orang-orang Cina
S.B. Palma wakil orang-orang India
Lord Listowel selaku wakil Raja Inggeris
Presiden Sir Edward Gent.

Dato' Onn Jaafar menegaskan bahawa rakyat Persekutuan Tanah Melayu tidak ingin melihat campurtangan dan kuasa luar dalam hal ehwal Persekutuan Tanah Melayu. Wakil orang-orang Cina pula menjelaskan bahawa orang-orang Cina akan taat setia kepada Persekutuan Tanah Melayu. Dalam Persidangan Dewan Perundangan Persekutuan yang pertama ini beberapa Jawatankuasa kecil telah dibentuk iaitu :

'Standing Committee On Finance'
Jawatankuasa Pemilihan
Jawatankuasa Keistimewaan.

Persidangan pertama itu telah meluluskan Rang Undang-Undang Perbandaran Kuala Lumpur, Rang Undang-Undang Pemindahan Kuasa dan Rang Undang-Undang Peminjaman dan Hutang. Dalam persidangan itu, wakil-wakil tidak rasmi yang baru telah menunjukkan kebolehan yang baik dalam perbahasan di Dewan tersebut. Dengan cara inilah pihak kerajaan Inggeris membimbing warganegara Persekutuan Tanah Melayu untuk terus maju ke arah berkerajaan sendiri dan mencapai kemerdekaan.

Pendaftaran PKMM ditolak

Pada tahun 1950, Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu menolak pendaftaran Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM) sebagai sebuah parti politik yang sah. PKMM mempunyai dua sayap iaitu Angkatan Pemuda Insaf dan Angkatan Wanita Sedar. Asalnya, PKMM tidak cenderung kepada komunisme. Setelah Mokhtaruddin Lasso dilantik sebagai presiden PKMM yang pertama pada bulan Oktober 1946, parti ini telah dipengaruhi oleh komunis. Kesatuan Melayu Muda (KMM) bergabung dengan PKMM, dan Dr.Burhanuddin Helmi telah menjadi presiden PKMM yang kedua. Dr. Burhanuddin membawa PKMM ke arah pembentukan Melayu Raya iaitu gabungan Indonesia dan Tanah Melayu. Pada Disember 1947, Ishak Haji Mohamed telah menjadi presiden PKMM yang ketiga dan PKMM beralih daripada konsep komunisme kepada nasionalistik. PKMM adalah anti-UMNO dan anti penjajah. PKKM juga telah menubuhkan Pusat Tenaga Rakyat atau singkatannya ditulis sebagai PUTERA, iaitu gabungan parti-parti politik radikal Melayu dan kemudian bergabung pula dengan All-Malaya Council of Joint Action atau AMCJA yang menentang habis-habisan mengenai Perjanjian Persekutuan 1948 bagi menubuhkan Persekutuan Tanah Melayu. PKMM telah menuduh pegawai-pegawai yang dilantik dalam Persekutuan Tanah Melayu sebagai 'boneka', yang menari mengikut rentak 'Pejabat Jajahan'. Bagi PKMM, tiada unsur untuk "menyediakan Tanah Melayu sebagai kerajaan yang demokratik".

Persekutuan Tanah Melayu

Persekutuan Tanah Melayu merupakan sebuah persekutuan 11 negeri di Tanah Melayu. Ia dibentuk pada 31 Januari 1948 oleh sembilan Negeri-Negeri Melayu dan dua penempatan British Pulau Pinang dan Melaka.

Perjanjian Persekutuan

Perjanjian Persekutuan telah digubal oleh Sidang Pleno Inggeris-Melayu sejak antara Jun-Disember 1946. Di akhir mesyuaratnya Sidang Pleno telah menghasilkan apa yang dikenali sebagai Blue Book setebal 100 muka surat.

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu telah ditandatangani pada 21 Januari 1948 di King House dan diumumkan oleh kerajaan British . Perjanjian ini ditandatangani oleh Raja-Raja Melayu, dan Sir Edward Gent, sebagai wakil Kerajaan British . Perjanjian ini adalah sebagai persediaan ke arah penubuhan Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948. Perjanjian ini penting kerana ia memansuhkan Malayan Union dan menyatukan negeri-negeri Melayu dalam sebuah Persekutuan untuk pertama kali. Kedudukan Raja-Raja Melayu juga telah dikembalikan.

Antara 1946 - 1948, 11 negeri ini membentuk tanah jajahan British yang dipanggil Malayan Union. Disebabkan bantahan orang Melayu yang dipimpin oleh Dato Onn Jaafar, Malayan Union dibubarkan dan digantikan dengan Persekutuan Tanah Melayu, yang mengembalikan kedudukan simbolik raja-raja Melayu. Malayan Union dibubarkan secara rasmi pada 21 Januari 1948.

Dalam Perjanjian Persekutuan ini, walaupun negeri-negeri Melayu menjadi negeri naungan British, Pulau Pinang dan Melaka kekal menjadi tanah jajahan. Seperti Malayan Union, persekutuan ini tidak dianggotai Singapura, yang sebelum ini dianggap sebagai sebahagian dari Malaya.

Persekutuan Tanah Melayu ini mendapat kemerdekaan daripada Negara-negara Komanwel British pada 31 Ogos 1957.[3] Merujuk kepada Akta Malaysia 1963, Singapura, Sarawak dan Borneo Utara (yang dinamakan semula sebagai Sabah) disekutukan dengan negeri-negeri lain yang sedia ada dalam Persekutuan Tanah Melayu kemudiannya ia dinamakan Malaysia. Singapura kemudiannya dikeluarkan dari Malaysia dan membentuk sebuah republik sendiri pada 9 Ogos 1965.

Ahli persekutuan

Perlis
Kedah
Pulau Pinang
Perak
Selangor
Negeri Sembilan
Melaka
Johor
Pahang
Terengganu
Kelantan

Sistem kerajaan

Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu ini diketuai oleh Pesuruhjaya Tinggi British yang mempunyai kuasa-kuasa eksekutif dengan dibantu dan dinasihati oleh Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan Tanah Melayu dan Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan Tanah Melayu.
Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan mengandungi 7 orang ahli rasmi dan 7 orang ahli tidak rasmi.
Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan pula mengandungi Pesuruhjaya Tinggi sebagai Presiden Majlis, 14 orang ahli rasmi serta 50 orang ahli tidak rasmi yang mewakili Negeri-negeri Selat, golongan peniaga dan semua kaum. Selain daripada itu 9 orang Yang Di Pertua Majlis Mesyuarat Negeri, (Menteri Besar) dan 2 orang wakil dari Negeri-negeri Selat menjadi ahli tidak rasmi.
Majlis Raja-Raja Melayu akan menasihatkan Pesuruhjaya Tinggi mengenai dasar imigresen.Residen British digantikan dengan seorang Menteri Besar di tiap-tiap negeri dalam Persekutuan.

Syarat kerakyatan

Syarat-syarat Kerakyatan di bawah Persekutuan Tanah Melayu ini diperketatkan lagi melalui kuatkuasa undang-undang dan naturalisasi secara memohon. Dengan kuatkuasa undang-undang mereka yang berikut secara otomatis boleh menjadi warganegara;
Rakyat kepada Sultan pada mana-mana negeri.
Rakyat British yang dilahirkan di Pulau Pinang atau Melaka dan telah tinggal dalam Persekutuan selama 15 tahun terus-menerus.
Rakyat British yang dilahirkan di Persekutuan dan bapanya dilahirkan di Persekutuan atau tinggal selama 15 tahun terus-menerus.
Sesiapa juga yang dilahirkan di Persekutuan dan bertutur dalam bahasa Melayu serta mengikut adat istiadat Melayu dalam kehidupan sehari-hari.
Sesiapa juga yang dilahirkan di Persekutuan Tanah Melayu di mana kedua ibubapanya dilahirkan serta telah tinggal selama 15 tahun berterusan.

Melalui proses naturalisasi (secara memohon) pula seseorang itu boleh menjadi warganegara sekiranya;
dilahirkan di Persekutuan dan telah tinggal sekurang-kurangnya selama 8 tahun daripada 12 tahun di Persekutuan Tanah Melayu sebelum permohonan dibuat dan
Telah tinggal di Persekutuan selama 15 tahun daripada 20 tahun sebelum ia membuat permohonan.

Dalam kedua-dua perkara itu (melalui proses naturalisasi) pemohon- pemohon mestilah berkelakuan baik, bersumpah taat-setia dan menjelaskan tujuannya hendak menetap di Persekutuan, dan mengetahui bahasa Melayu dengan baik atau bahasa Inggeris dengan baik.

Persekutuan Tanah Melayu melalui perlembagaannya menjamin hak-hak dan kedudukan istimewa orang-orang Melayu serta hak, kuasa dan kedaulatan Raja-Raja Melayu di negeri masing-masing.

Pembahagian kuasa kerajaan

persekutuan dan kerajaan negeri

Perjanjian Persekutuan menetapkan kuasa-kuasa Kerajaan Persekutuan dan Kerajaan Negeri. Hal ehwal kewangan mestilah dikendalikan oleh negeri masing-masing. DYMM Sultan diberikan kuasa penuh ke atas hal-hal agama dan adat istiadat Melayu. Masalah luar negeri dan pertahanan pula masih dipegang oleh Kerajaan British. Perjanjian Persekutuan telah dijadikan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu dan diisytiharkan dengan rasminya pada 1 Februari 1948.

Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan Tanah Melayu

Dewan Perundangan Persekutuan Tanah Melayu mengadakan persidangan pertama di Dewan Tuanku Abdul Rahman, Kuala Lumpur pada 1948. Ia dirasmikan oleh Pesuruhjaya Tinggi British Sir Edward Gent. Turut hadir ialah Menteri Negara bagi Hal Ehwal Tanah Jajahan, Lord Listowel. Dewan Perundangan Persekutuan itu adalah termaktub dalam Bahagian Empat, Perlembagaan Persekutuan 1948. Ahli majlis mestilah terdiri daripada :
Pesuruhjaya Inggeris sebagai Presiden
3 orang Ex-Officio iaitu Ketua Setiausaha, Setiausaha Kewangan dan Peguam Negara
11 orang ahli rasmi
34 orang ahli tidak rasmi.

Semua ahli majlis itu kecuali ahli Ex-Officio mestilah warganegara Persekutuan Tanah Melayu ataupun rakyat British. Dalam tahun 1948 terdapat :
28 orang wakil Melayu termasuk semua Menteri Besar
14 orang wakil Cina
6 orang wakil India
14 ahli bangsa Eropah yang menjadi ahli rasmi.

Setiausaha Negara A.T. Newboult ialah orang yang pertama berucap
Dato' Onn Jaafar selaku wakil orang-orang Melayu
Dr. Ong Chong Keng selaku wakil orang-orang Cina
S.B. Palma wakil orang-orang India
Lord Listowel selaku wakil Raja Inggeris
Presiden Sir Edward Gent.

Dato' Onn Jaafar menegaskan bahawa rakyat Persekutuan Tanah Melayu tidak ingin melihat campurtangan dan kuasa luar dalam hal ehwal Persekutuan Tanah Melayu. Wakil orang-orang Cina pula menjelaskan bahawa orang-orang Cina akan taat setia kepada Persekutuan Tanah Melayu. Dalam Persidangan Dewan Perundangan Persekutuan yang pertama ini beberapa Jawatankuasa kecil telah dibentuk iaitu :
'Standing Committee On Finance'
Jawatankuasa Pemilihan
Jawatankuasa Keistimewaan.

Persidangan pertama itu telah meluluskan Rang Undang-Undang Perbandaran Kuala Lumpur, Rang Undang-Undang Pemindahan Kuasa dan Rang Undang-Undang Peminjaman dan Hutang. Dalam persidangan itu, wakil-wakil tidak rasmi yang baru telah menunjukkan kebolehan yang baik dalam perbahasan di Dewan tersebut. Dengan cara inilah pihak kerajaan Inggeris membimbing warganegara Persekutuan Tanah Melayu untuk terus maju ke arah berkerajaan sendiri dan mencapai kemerdekaan.

Pendaftaran PKMM ditolak

Pada tahun 1950, Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu menolak pendaftaran Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM) sebagai sebuah parti politik yang sah. PKMM mempunyai dua sayap iaitu Angkatan Pemuda Insaf dan Angkatan Wanita Sedar. Asalnya, PKMM tidak cenderung kepada komunisme. Setelah Mokhtaruddin Lasso dilantik sebagai presiden PKMM yang pertama pada bulan Oktober 1946, parti ini telah dipengaruhi oleh komunis. Kesatuan Melayu Muda (KMM) bergabung dengan PKMM, dan Dr. Burhanuddin Helmi telah menjadi presiden PKMM yang kedua. Dr. Burhanuddin membawa PKMM ke arah pembentukan Melayu Raya iaitu gabungan Indonesia dan Tanah Melayu. Pada Disember 1947, Ishak Haji Mohamed telah menjadi presiden PKMM yang ketiga dan PKMM beralih [perlu rujukan] daripada konsep komunisme kepada nasionalistik. PKMM adalah anti-UMNO dan anti penjajah. PKKM juga telah menubuhkan Pusat Tenaga Rakyat atau singkatannya ditulis sebagai PUTERA, iaitu gabungan parti-parti politik radikal Melayu dan kemudian bergabung pula dengan All-Malaya Council of Joint Action atau AMCJA yang menentang habis-habisan mengenai Perjanjian Persekutuan 1948 bagi menubuhkan Persekutuan Tanah Melayu. PKMM telah menuduh pegawai-pegawai yang dilantik dalam Persekutuan Tanah Melayu sebagai 'boneka', yang menari mengikut rentak 'Pejabat Jajahan'. Bagi PKMM, tiada unsur untuk "menyediakan Tanah Melayu sebagai kerajaan yang demokratik".

Subjek Sejarah
(petikan Portal KPM 25 November 2010)
E-mel yang diterima daripada pelanggan:

Cadangan pelanggan tentang keperluan subjek Sejarah yang akan diwajibkan pada tahun 2013

Apabila sejarah dijadikan mata pelajaran wajib lulus dalam peperiksaan Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) mulai 2013, maka statusnya sama dengan mata pelajaran Bahasa Melayu. Oleh itu selain Bahasa Melayu, kelulusan sejarah bukan sahaja diperlukan untuk mendapatkan sijil SPM tetapi menjadi syarat asas kemasukan ke institusi pengajian tinggi, institusi kemahiran, pemberian biasiswa dan tawaran pekerjaan dalam sektor kerajaan, badan berkanun, syarikat berkaitan kerajaan serta syarikat swasta.

Kesannya sejarah akan menjadi mata pelajaran penting yang mendorong pelajar memberikan perhatian dan belajar bersungguh-sungguh untuk menguasai kemahiran dalam huraian sukatan pelajarannya. Dengan meningkatnya penguasaan dan penghayatan tentang kenegaraan Malaysia, maka semangat patriotik dan perpaduan akan dapat diperkasakan. Selama ini sejarah yang merupakan mata pelajaran teras tetapi tidak wajib lulus, kurang diberikan perhatian kerana dianggap kurang nilai pasaran.

Namun sistem penilaian yang menyeluruh dan bersepadu amat penting dirancang agar pengukuran lebih tepat terhadap pencapaian pelajar dapat dilakukan. Sehubungan itu dicadangkan hanya 60 peratus markah sejarah berdasarkan peperiksaan bertulis dalam SPM, manakala baki 40 peratus markah berdasarkan pentaksiran berasaskan sekolah (PBS). PBS dinilai berdasarkan gerak kerja amali yang meliputi kerja kursus, sahsiah semasa proses pengajaran dan pembelajaran, semangat patriotik dan perpaduan. Misalnya pelajar dinilai tahap kerjasama dan penghayatan semasa mengikuti pelajaran sejarah dalam bilik darjah, ketika sambutan program kemerdekaan dan penghormatan terhadap bendera serta lagu kebangsaan semasa perhimpunan sekolah. Dengan cara ini pendidian sejarah secara holistik dapat dipraktikkan.

Kaedah pengajaran yang berkesan amat perlu diberi penekanan agar sejarah menjadi mata pelajaran yang menarik dan diminati. Matlamat utama untuk mendidik dan membentuk pemikiran pelajar supaya menjiwai semangat kenegaraan dan keperbadian bangsa. Tujuan sejarah wajib lulus untuk merangsang pelajar dan bukanlah guru mengajar berorientasikan peperiksaan semata-mata. Perlu ingat pengajaran guru yang kreatif akan menghidupkan suasana bilik darjah yang akan dinilai berdasarkan PBS yang dicadangkan tadi dan ini akan membantu meningkatkan prestasi pelajar.

Pakar dan penyelidik sejarah tempatan akan dilantik untuk melihat semula kandungan dan kurikulum mata pelajaran sejarah. Oleh itu pihak-pihak lain terutama yang berkepentingan politik tidak perlu campur tangan kerana mereka bukan ahli sejarah. Biar orang akademik melakukannya kerana hanya 'jauhari yang mengenal manikam'. Ahli sejarah merupakan golongan ilmuan yang mempunyai kepakaran mengkaji sejarah negara secara profesional tanpa dipengaruhi dengan sentimen politik dan perkauman. Lebih malang ada pihak yang mempersoalkan keputusan kerajaan mewajibkan mata pelajaran sejarah lulus dalam SPM. Sedangkan kita sedar sejarah sistem kenegaraan sesebuah negara mesti diajar dan dikuasai sebagai asas pembinaan negara bangsa.

Adakah dengan dasar sejarah wajib lulus ini akan melahirkan warga yang tidak lagi buta sejarah? Adakah mata pelajaran teras sejarah yang dipelajari selama ini di peringkat sekolah menengah gagal melahirkan warga yang celek sejarah? Apakah kayu ukur yang digunakan untuk mengatakan seseorang itu buta sejarah? Kita tidak mahu buta sejarah dijadikan alasan untuk membenarkan seseorang mempersoalkan perlembagaan negara dan kontrak sosial. Sedangkan bidang Perlembagaan Persekutuan dan kemerdekaan negara yang berkaitan dengan kontrak sosial ada dipelajari dalam mata pelajaran sejarah. Sebenarnya mereka bukanlah buta sejarah, tetapi buat-buat buta.

Oleh itu tindakan tegas amat perlu jika ada pihak yang menimbulkan provokasi dengan menyentuh kedua-dua perkara tersebut. Di sekolah guru bersusah payah mengasuh murid dengan nilai-nilai positif untuk menjadi warganegara yang setia tetapi di luar sekolah mereka mudah terpengaruh dengan nilai-nilai yang sebaliknya. Untuk mempengaruhi seseorang dengan nilai yang baik tentulah lebih mencabar berbanding mempengaruhinya dengan nilai-nilai yang negatif. Memang benar jika murid telah diberikan pendidikan yang mantap mereka tidak mudah terpengaruh dengan nilai-nilai negatif di luar sekolah. Namun jika langkah bersepadu dilakukan; iaitu menerusi pendekatan pendidikan dan tindakan undang-undang yang tegas, matlamat untuk melahirkan wagra celek sejarah dengan semangat kenegaraan yang tinggi akan dapat dicapai dengan lebih berkesan.

ZIN MARKAM
Pontian, Johor.

JAWAPAN KEPADA PERTANYAAN

TN. HJ MOHD. ZIN B. MARKAM
Soalan

Tindakan tegas perlu diambil oleh pihak pemerintah ( Menteri dalam Negeri) terhadap golongan yang suka menimbulkan provokasi terhadap cadangan mewajibkan subjek sejarah pada tahun 2013. Pelanggan merasakan bahawa provokasi yang ditimbulkan khususnya oleh golongan politik seolah-olah menidakkan keistimewaan orang Melayu, serta kedudukan agama Islam. Antara provokasi yang ditimbulkan adalah meminta diperbincangkan semula cadangan mewajibkan subjek tersebut seumpama subjek tersebut tidak penting

JAWAPAN UNTUK CADANGAN YANG PERTAMA

Kementerian Pelajaran Malaysia (KPM) hanya bertanggungjawab ke atas keputusan dan arahan yang telah diputuskan pada peringkat tertinggi kerajaan. Walau bagaimanapun, pandangan dan cadangan daripada pihak individu dan masyarakat turut dikaji dan dipertimbangkan demi kepentingan sistem pendidikan negara. Sehubungan itu, isu mewajibkan mata pelajaran Sejarah lulus di peringkat Sijil Peperiksaan Malaysia (SPM) mulai 2013 adalah menjadi tanggungjawab KPM untuk mengambil pelbagai langkah yang teliti dan jitu agar pelaksanaannya menjadi lebih berkesan dan positif kelak. Antara tujuan mewajibkan mata pelajaran Sejarah lulus pada peringkat SPM adalah sebagai usaha kerajaan untuk melahirkan murid yang mempunyai pengetahuan dan pemahaman sejarah tanah air yang menyeluruh dan mantap serta membina warganegara Malaysia yang mempunyai semangat patriotik yang tinggi.

Soalan

Seterusnya pelanggan mencadangkan 60 peratus markah sejarah berdasarkan peperiksaan bertulis dalam SPM, manakala baki 40 peratus markah berdasarkan pentaksiaran berasaskan sekolah (PBS). PBS perlu dinilai berdasarkan gerak kerja amali yang meliputi kerja kursus, sahsiah semasa proses pengajaran dan pembelajaran, semangat patriotik dan perpaduan. Misalnya pelajar dinilai tahap kerjasama dan penghayatan semasa mengikuti pelajaran sejarah dalam bilik darjah, ketika sambutan program kemerdekaan dan penghormatan terhadap bendera serta lagu kebangsaan semasa perhimpunan sekolah. Dengan cara ini pendidikan sejarah secara holistik dapat dipraktikkan

JAWAPAN UNTUK CADANGAN YANG KEDUA

KPM akan mengkaji semula sistem pentaksiran mata pelajaran Sejarah selaras dengan usaha transformasi kurikulum persekolahan dalam Kurikulum Standard Sekolah Menengah (KSSM). Cadangan berkaitan 60 peratus markah sejarah berdasarkan peperiksaan bertulis dan 40 peratus markah berdasarkan pentaksiran berasaskan sekolah (PBS) adalah satu idea dan saranan yang amat baik. Cadangan yang dikemukakan turut mengambilkira kerja amali yang mencakupi proses pelaksanaannya serta perkembangan sahsiah diri untuk membina dan mengesan semangat patriotik dan perpaduan dalam kalangan murid bagi merealisasikan hasrat pendidikan sejarah. Cadangan ini boleh dikemukakan kepada Lembaga Peperiksaan Malaysia untuk dikaji dan dipertimbangkan sebelum dilaksanakan pentaksiran mata pelajaran Sejarah, SPM 2013.

Soalan

Selain itu, pada pandangan pelanggan, pakar dan penyelidik sejarah tempatan perlu dilantik untuk melihat semula kandungan dan kurikulum mata pelajaran sejarah. Oleh itu pihak-pihak lain terutama yang berkepentingan politik tidak perlu campur tangan kerana mereka bukan ahli sejarah. Biar golongan akademik melakukannya kerana hanya ‘jauhari mengenal manikam’.

JAWAPAN UNTUK CADANGAN YANG KETIGA

Pada peringkat perancangan dan proses penggubalan kurikulum Sejarah, penglibatan para akademik, tokoh-tokoh sejarawan, ahli-ahli Persatuan Sejarah Malaysia, pihak-pihak berkepentingan serta guru-guru cemerlang dan berpengalaman sentiasa dilibatkan dalam beberapa siri mesyuarat dan sesi percambahan idea. Proses ini penting bagi mengumpul idea dan pandangan bagi memantapkan lagi keberkesanan pelaksanaan kurikulum Sejarah. Walau bagaimanapun pandangan daripada pihak individu dan stakeholder turut dikaji dan diambilkira sebagai salah satu faktor dalam proses pembangunan kurikulum, iaitu mengumpul maklumat dan pandangan dalam melihat kelemahan dan kekuatan kurikulum yang sedang dilaksanakan bagi mengukuhkan penggubalan kurikulum Sejarah yang baru.

UNIT KOMUNIKASI KORPORAT
KEMENTERIAN PELAJARAN MALAYSIA

Diterbitkan oleh Unit Komunikasi Korporat